بنام خدا
سلام دوستان
دوران امام حسن(ع)
دوران امامت امام حسن (ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان حضرت علی(ع) نزدیک به ده سال می باشد.ایشان نیز مانند پدر بزرگوارشان ، نوشتن حدیث ومعارف و علوم شیعی را امری مهمّ می دانستند.
هرچند آن حضرت به دلیل مبارزات سیاسی با معاویه ، نتونستند مجموعه ای مستقل از احادیث را تدوین نمایند ، امّا حامل وبیان کننده آثار مکتوب پدر ،مادر وپیامبر اعظم(ص) بوده اند.
روایت شده که: آ ن حضرت روزی فرزندان خود وفرزندان برادر ش را فرا خواند وبه آنان فرمودند : ای فرزندان من وفرزندان برادرم ! شما اکنون کوچک هستید وبه زودی از بزرگان خو اهید شد ، علوم ومعارف شیعی را فرا گیرید و هریک از شما که نتوانست آن معارف را روایت کند سزاوار است آنها را بنویسد.
دوران امام حسین(ع):
امام حسین(ع) هم به مانند برادروپدر بزرگوارشان به نوشتن معارف اهل بیت اهتمام فراوان داشت، زیرا از یک سو ، نامه های فراوان به قبایل وشیوخ عرب برای همراهی با خود در مبارزه با حکومت ظا لمانه یزید می نوشت واز سوی دیگر هم در مواردی به نوشتن حدیث سفارش می فرمود که این نیز حکایت از اهتمام ایشان بر این امر دارد : مانند سخنرانی آنحضرت در سرزمین منا در جمع زیادی از بنی هاشم ویاران خود که فرمود: این ستمگر نسبت به ما شیعیان رفتاری کرد که شما آن را دیدید و مطّلع شدیدو من می خواهم از شما مطلبی بپرسم، پس اگر راست گفتم ، مرا تصدیق کنید ....سخن مرا خوب بشنوید و آن را بنویسید.
امام حسین(ع) در این حدیث نه تنها بر نوشتن حدیث ومعارف شیعی خود ، بلکه بر وجوب آن تأ کید می کند . علاوه بر آن ، میدانیم که حدیث امام ، حدیث پیامبر (ص) نیز هست وامر بر کتابت ، نشان از سنّت عملی آنها دارد . از این رو ، امام حسین(ع) خود میراث دار روایات ومعارف اماما ن پیش از خود بوده وحامل کتاب علی(ع) است که به املای پیامبر گرامی اسلام (ص) و خطّ حضرت علی(ع) بود ه وآن را به نسلهای بعدی تحویل داد
